Teologia praktyczna, doktor filozofii Boston University School of Theology

Celem studiów doktoranckich z teologii praktycznej jest odkrywanie i poszerzanie wiedzy oraz zwiększanie kompetencji dydaktycznych w zakresie teologii praktycznej. Teologia praktyczna to teologicznie umiejscowione, interdyscyplinarne badanie praktyk wspólnot religijnych oraz tradycji i kontekstów społecznych, które kształtują te praktyki i kwestionują je. Praktyki każdej wspólnoty religijnej wspierają i przekształcają tę społeczność poprzez ucieleśnienie jej wspólnych wartości i wcielanie w życie jej fundamentalnych narracji. Przykłady takich praktyk obejmują rytuały liturgiczne; akty służby, sprawiedliwości i współczucia; praktyki wychowania, edukacji i formacji oraz przekazywanie tradycji wspólnoty innym w nowych kontekstach kulturowych i społecznych. Praktyki religijne pojawiają się we wszystkich tradycjach wiary, chociaż z ich unikalną historią i otoczeniem instytucjonalnym oraz charakterystycznymi świętymi tekstami, rytuałami, symbolami i teologicznym rozumieniem.

Program doktorancki z teologii praktycznej na Boston University School of Theology , będąc umiejscowionym jako teologiczne studium praktyk chrześcijańskich dotyczących tekstów, idei, historii i instytucji tej konkretnej tradycji w jej różnych przejawach, zachęca do badania porównawczego tych praktyk z innymi tradycje religijne oraz z punktu widzenia pokrewnych dyscyplin i metodologii, takich jak historia, socjologia, psychologia, antropologia kulturowa, teoria rytuałów, filozofia i etyka. Podobnie jak w przypadku wszystkich programów studiów na Boston University, studenci nie muszą identyfikować się jako wyznawcy chrześcijaństwa lub jakiejkolwiek tradycji religijnej, aby wziąć udział w tym badaniu.

Studiując praktyki wspólnot religijnych, program doktorancki z teologii praktycznej ma na celu przygotowanie studentów do zrozumienia i oceny współczesnej sytuacji, historycznej i systematycznej refleksji nad ucieleśnionym świadectwem wiary Kościoła oraz rozwijania wiernych i skutecznych strategii praktyki chrześcijańskiej. Chociaż ma wspólną strukturę i centrum eklezjologiczne, to przygotowanie podkreśla specyfikę kontekstu. Wymaga różnorodności w podejściu, która wymaga solidnych umiejętności interdyscyplinarnych i wnikliwości integrującej. Główni partnerzy interdyscyplinarni i podejście metodologiczne w badaniu praktyk religijnych będą musieli zostać wybrani w zależności od specyfiki tych praktyk i odnieść się do konkretnych problemów. Jednocześnie istnieją wspólne zadania, do których program doktorancki przygotowuje każdego studenta.

Po pierwsze, uczniowie muszą być w stanie przedstawić obszerny opis, analizę i interpretację praktyk. Indywidualny student zazwyczaj podchodzi do tego opisu głównie w ramach jednej określonej dyscypliny (na przykład jako historyk lub socjolog). Dlatego student musi zapoznać się z określonym językiem i metodą badań. Jednak studiowanie teologii praktycznej wymaga silnych umiejętności interdyscyplinarnych i wnikliwości integrującej. Teologiczne rozumienie praktyk w ich kontekście nie jest nigdy tylko nauką empiryczną lub historyczną, ale wychodzi od hermeneutycznie zdefiniowanej sytuacji i wykorzystuje umiejętności interpretacyjne, które ujawniają znaczenie ludzkich działań, umożliwiając ich „odczytanie” o bogatej teksturze.

Po drugie, studenci teologii praktycznej muszą zaangażować się w krytyczną i porównawczą refleksję teologiczną. Dyscyplina teologii praktycznej wykracza poza początkowy i bardziej opisowy moment w kierunku ciągłego twórczego zadania ponownego wyobrażania sobie i przekształcania praktyki. W ten sposób dyscyplina ta wymaga od wszystkich doktorantów umiejętności systematycznego i historycznego myślenia o wierzeniach i praktykach wiary chrześcijańskiej oraz zadawania pytań i osądzania wspólnych wizji dobra, piękna i prawdy zawartych w świętych tekstach. , rytuały i wzorce wspólnoty tej tradycji, zawsze w rozmowie z innymi tradycjami religijnymi i świeckimi. W ten sposób praktyczne badania teologiczne nigdy nie sprowadzają się z jednej strony do samego opisu, ani do kapitulacji wobec praktycznych rozważań, inercji instytucjonalnej i sił kontekstowych z drugiej.

Po trzecie, program doktorancki z teologii praktycznej przygotuje studentów do opracowania kontekstualnych strategii utrzymania i przekształcania praktyki w ścisłym związku z potrzebami instytucjonalnymi wspólnot wyznaniowych i przeżywanymi doświadczeniami religijnymi osób w ich warunkach społecznych, politycznych i kulturowych. W tym zadaniu uczniowie będą również musieli nawiązać dialog z wieloma partnerami dyscyplinarnymi, takimi jak sztuka muzyczna i retoryka lub nauki pedagogiczne, zarządzanie organizacją i komunikacja. To podejście do teologii praktycznej różni się od tych, które traktują ją jako program nauczania mający na celu przygotowanie duchownych chrześcijańskich lub jako zbiór kursów umiejętności zawodowych, skupiając się na zintegrowanej interpretacji tradycji religijnej, problemach, z jakimi boryka się ta tradycja i rolach. odgrywane przez wszystkie dyscypliny edukacji teologicznej, jak również różne sztuki i nauki w rozwiązywaniu tych problemów. Po drugie, podejście to różni się od koncepcji edukacji teologicznej, które dzielą dyscypliny na klasyczne, które tworzą zasadniczy rdzeń, a następnie dyscypliny praktyczne jako jedynie „stosujące” rdzeń. Na studiach doktoranckich w Boston University School of Theology praktyka jest aplikacją i źródłem norm teologicznych. Po trzecie, podczas gdy to podejście do teologii praktycznej obejmowałoby badanie praktyk tradycyjnie zwanych `` teologią pastoralną '' (koncentrujących się na kierowaniu liturgią i rytuałami, przepowiadaniu, ewangelizacji, edukacji i formacji religijnej, działaniach społecznych i pomocy, budowaniu wspólnoty i organizacji) ), tutaj podmiotem praktyki jest sama wspólnota wiary, a nie tylko lub przede wszystkim kapłaństwo lub duchowieństwo. Proponowany program rozszerza zatem starszy paradygmat „klerykalny” praktycznej teologii.